Toch nog gezwicht voor al dat gedicht
Op
donderdag 12 december was het dan eindelijk zover, de avond waar we met
zijn allen al zoveel over gehoord hadden:
De Avond van de Poëzie op het Dalton Lyceum!
Ik
en mijn andere collega's uit V5 waren van mening dat we dit erg saai
zouden gaan vinden, en dat we eigenlijk niet zo graag wilden...
Niets
bleek minder waar, het werd een mooie avond vol poëzie en gelukkig
waren er ook nog momenten om te lachen. Het was een gezellige avond
waarin de leerlingen van V6 lieten hun presentaties van gedichten over het thema Liefde
zien aan hun ouders, vrienden, docenten en V5. Natuurlijk een applaus
voor de leerlingen omdat ze het toch maar mooi gedaan hebben, maar toch
zou ik er een paar nog extra willen belichten. Deze vier gedichten
sprongen er voor mijn gevoel uit.
Om te beginnen het gedicht Jongenswraak (door Ingmar Heytze), door Michel van Dongen, Robin Niezen, Chadi Salmi en Chun Shing.
Deze heren hadden een gedicht over iemand die zijn geliefde
dood wilde hebben omdat hij/zij te dik werd. De uitvoering van deze
gedachte was heel knap weergegeven door middel van een stop motion
filmpje. (veel foto's achter elkaar afspelen) Het zag er zeer
professioneel uit, en het was zelfs jammer dat het niet zo lang duurde.
Ten tweede het gedicht Vannacht kwam
ik mijn ouders tegen (door Hagar Peters), uitgevoerd door Denny van den
Ende, Sanne Lodders, Jurrian van Neuren, Jente Saris, Danique Schop en
Yaela Willemstein. Een grote groep, maar een zeer aangrijpend gedicht. Dit
gedicht ging over een kind dat zijn ouders ziet voordat hij geboren is. Ze zijn
gelukkig, maar het kind weet helaas al wat er gaat gebeuren later. 'Wij
komen elkaar nog wel eens tegen' riep hij hen na. Het verhaal ging verder
buiten het scherm en op het podium, waar een bed stond met een van de
leerlingen erin. Hij zat tegen zijn opa (een andere leerling) te praten over
wat er nou met papa en mama was en waarom ze zo ruzieden. Het ontroerde mij
zeer om dit professioneel gespeelde gesprek tussen opa en kleinzoon te zien, en
ik moest dan ook een traantje laten.
Als derde gedicht ben ik voor Mania Religiosa (door Gerrit
Achterberg) gegaan.
Dit werd uitgevoerd door
Jelle Broos, Maurits de Koning, Joeri Slobbe en Tim van zee. Het verhaal
achter Mania Religiosa is een boer die helemaal was doorgedraaid, omdat zijn
verkering niet doorging. De heren hadden een enorm humoristisch filmpje gemaakt
(van ietwat krakend kwaliteit), een soort parodie op het welbekende Boer
Zoekt Vrouw met Yvon Jaspers. In deze wel heel speciale aflevering
gingen we met "Yvon" (een van de heren) en een boer op zoek naar de
liefde. De boer was van mening dat een vrouw in ieder geval goed en lekker
moest kunnen koken, en hij kwam hier dat ook vaak op terug. De zaal moest erg
lachen om de accenten en de kleine grapjes, maar de echte knaller kwam toen de
boer vertelde dat zijn relatie toch was uitgegaan. Hij wilde nu wel eens weten
hoe de andere kandidate kon koken... Deze uitvoering was zeer creatief, net als
de anderen overigens.
Dan de meest spraakmakende opvoering van de gehele avond: Het gedicht Bekentenis (door Hans Warren), uitgevoerd door de heren Lennart Buck, Stijn Gerritse, Steven van de Graaf, Guus Twigt en Jari van der Vegt. Bekentenis is een gedicht dat over iemand die zijn lief kwijt is en alleen nog maar herinneringen heeft aan de goede tijden. Hij of zij bekent dat hij of zij zoveel van haar gehouden heeft. De verwerking van de heren was erg verfrissend. In plaats van de klassieke man-vrouw liefde kozen zij voor de man-man liefde. In het filmpje wat deze leerlingen hadden gemaakt zag je het verhaal van een homostel dat uiteindelijk weer uit elkaar ging. De mannen maakten goed gebruik van de ruimte die ze hadden, en voltrokken een heus homohuwelijk op het podium van de school. Het kussen van de bruidegom gebeurde wel achter het diascherm. Het was een komisch stukje, doordat er slim gebruik werd gemaakt van de muziek, en er werd onwijs goed geacteerd door de jongens. Ook zag het er kwalitatief goed uit. Dit waren voor mij de terechte winnaars van de avond!
Al met al was het een gezellige avond
vol verassingen, zo ook bleek toen de V5'ers ook de boel weer moesten opruimen.
Gelukkig was het niet zo veel, en drukte het de gemoederen niet erg. Het was
wel fijn geweest als we het van te voren te horen hadden gekregen en als we ook
in de bedankspeech van mevrouw van den Akker hadden gezeten. (wellicht een
puntje van verbetering?)
De leerlingen van V6 hebben er een mooie avond van gemaakt, en ik snap
ook dat de docenten Nederlands trots zijn op hun leerlingen. Ik ben in ieder geval gezwicht voor deze liefdesgedichten. Wij zijn volgend
jaar aan de beurt en de lat ligt hoog. Het is te hopen dat de V5 van volgend
jaar spetterende recensies zal kunnen schrijven!
Lisa van Ooijen
